Watchmen

De graphic novel van Alan Moore is een klassieker en een ongelooflijk rijk en gelaagd werk. De nadruk ligt, in tegenstelling tot de meeste superhelden comics, niet op de gewelddadige uitspattingen van de personages, maar op de psychologische diepgang. De mannen en vrouwen die hier aan het werk zijn, hebben allemaal hun eigen demonen om mee te leven.

Quis custodiet ipsos custodes?
Deze fameuze zin geeft de opzet van het werk goed weer. Wie kan de superhelden in het oog houden, behalve zijzelf?

De langverwachte film - in elk geval door fans (en eens je een exemplaar vast hebt, kan je niet anders dan dolenthousiast zijn) - is eindelijk gearriveerd. In het verleden werden de filmadaptaties van Moores werk al te vaak doorslagjes van de rijke wereld die de schrijver had gecreëerd. Angstig verwachtten we dat ook deze film in het zelfde bedje ziek zou zijn. Niets is echter minder waar. Zack Snyder (ook bekend van 300) volgt de novel zeer dicht. Hij behoudt de eenheid van het werk en levert op die manier bijna 3 uur immens goede cinema. Wie een actiespectakel à la Batman, X-Men of Fantastic Four verwacht, is hier volledig aan het verkeerde adres. De actie is verspreid en komt soms hard aan, maar opnieuw ligt hier de nadruk niet op. De film zet aan tot nadenken. Het enige nadeel van deze trouwe adaptatie, is dat er een gigantische hoeveelheid informatie op je afkomt die overweldigend kan zijn als je het verhaal op voorhand niet kent. De film blijft echter bij en alle stukjes vallen op hun plaats. Je kan niet anders dan vol bewondering staan voor de manier waarop dit complexe werk op film is gezet.

Bert